Όμιλος "Θεατρικό Εργαστήρι Ε-ΣΤ"

Συναντήσεις 8η-10η

 Συνάντηση 8η (5-12-2023)

Ξεκινήσαμε τη συνάντησή μας ζωηρά και ομαδικά με το κυνηγητό των κολλημένων, το οποίο με διασκεδαστικό τρόπο βοηθά την ομάδα να λειτουργεί συντονισμένα και να καταστρώνει τη στρατηγική της αυθόρμητα και γρήγορα.

Στη συνέχεια τα παιδιά, στις υπο-ομάδες που είχαν δημιουργηθεί στην προηγούμενη συνάντηση, ραφινάρισαν τις ιστορίες/ σενάριά τους και κατόπιν περάσαμε στην ηχογράφησή τους.

Ακούστε τις ιστορίες που γέννησαν η φαντασία και η ομαδική δημιουργία των παιδιών...

(Προσεχώς...)

Η συνάντησή μας ολοκληρώθηκε με ομαδική χαλάρωση.

Συνάντηση 9η (12-12-2023)

Με το αγαπημένο παιχνίδι "Μουσικές καρέκλες" επέλεξε η ομάδα να ξεκινήσουμε τη συνάντησή μας. 

Στο στάδιο αυτό της πορείας μας, έχοντας περάσει από το στήσιμο της δυναμικής της ομάδας και από τη διερεύνηση της σωματικής εκφραστικότητας και της παραγωγής σεναρίου, ήρθε η ώρα να εισαγάγουμε τους αυτοσχεδιασμούς με λόγια. Έτσι τα λόγια μας θα είναι σε σύνδεση με σκέψη και συναίσθημα και σε ανταπόκριση με τη γλώσσα του σώματός μας.

Η άσκηση "Λεκτικό τένις", παιγμένη σε ζευγάρια, μας βοήθησε να τονώσουμε τη λειτουργία του συνειρμού, ώστε οι αυτοσχεδιασμοί μας να κυλούν αβίαστα και με αυτοπεποίθηση. 

Έτοιμοι, λοιπόν, για τους πρώτους αυτοσχεδιασμούς που συνδυάζουν την παντομίμα με τη χρήση λόγου. Ακολουθούν χαρακτηριστικές στιγμές από τον "Ταλαίπωρο ταξιδιώτη"...

Κλείσαμε τη συνάντησή μας με ελεύθερη κίνηση και το σύνθημα της ομάδας.

Συνάντηση 10η (12-12-2023)

Χορεύοντας με διάφορες συνθήκες (ταχύτητες, επίπεδα, με επαφή ή μη μεταξύ των μελών...) ενεργοποιηθήκαμε και ετοιμαστήκαμε για δημιουργία. 

Η επόμενη άσκηση υπήρξε μια εξαιρετική στιγμή για την ομάδα, αφού έδειξε τον βαθμό σύνδεσης μεταξύ των μελών. Καθώς όλοι κινούνταν με τη μουσική, κάποιος αποφάσιζε να σταματήσει και πολύ σύντομα όλοι είχαν συντονιστεί και σταματήσει χωρίς καμία συνεννόηση - και το ίδιο συνέβαινε όταν κάποιος αποφάσιζε να ξεκινήσει και πάλι την κίνηση. Ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε σαν ένα σμήνος. Μαγεία...

Έτοιμοι, λοιπόν, οικείοι και χωρίς αναστολές, για έναν πολύ τολμηρό αυτοσχεδιασμό που παίζεται σε ζευγάρια και λέγεται "Αιφνιδιάζοντας με μια φράση". Η τόλμη του έγκειται στο ότι ο ένας παίκτης πλησιάζει τον άλλο με μια και μόνο φράση, χωρίς καμία προηγούμενη συνεννόηση, και με τον τόνο και το ύφος του προκαλεί την αυθόρμητη αντίδραση του συμπαίκτη του. Έτσι οι δυο παίκτες αυθόρμητα δημιουργούν δυο χαρακτήρες και μια συνθήκη, έναν ολοκληρωμένο αυτοσχεδιασμό με αρχή, μέση και τέλος... Αυτά συμβαίνουν στο κέντρο ενός υποστηρικτικού κύκλου, όπου οι παίκτες με κίνηση ωρολογιού μία αιφνιδιάζουν και μία αιφνιδιάζονται.

Στη συνέχεια, τα παιδιά χωρίστηκαν σε υπο-ομάδες και κλήθηκαν να συνεχίσουν με τον δικό τους τρόπο μια ιστορία που ξεκινά ως εξής: "Και εκεί που πηγαίναμε, στη μέση του πουθενά, χάλασε το αυτοκίνητο...". Έπρεπε λοιπόν να αποφασίσουν ποιοι είναι, πού πάνε και με ποιο σκοπό, αν είναι μέρα ή νύχτα, τι συναισθήματα προκύπτουν από το γεγονός, αν και ποια άλλα όντα εμπλέκονται, τι λύσεις προτείνονται, πώς τελειώνει η ιστορία και -το πιο σημαντικό- το ύφος της ιστορίας, που θα προσδιορίσει και το τι θα νιώσουν οι θεατές.

Οι υπο-ομάδες ετοίμασαν τον χώρο και παρουσίασαν τους αυτοσχεδιασμούς τους.

Καθώς αυτή ήταν η τελευταία μας συνάντηση πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων και προκειμένου να στοχοθετήσουμε για τη συνέχεια, συζητήσαμε αν θα θέλαμε ως ομάδα να δημιουργήσουμε μια θεατρική παράσταση και σε ποιο ύφος θα μας άρεσε να κινηθούμε, με βάση όσα έχουν αυθόρμητα εκφραστεί έως εδώ μέσα από τους ποικίλους αυτοσχεδιασμούς που έχουμε μοιραστεί.

Κλείσαμε τον πρώτο κύκλο του εργαστηρίου μας με γλύκα για όσα πέρασαν, ενθουσιασμό για όσα έρχονται και με τις καλύτερες ευχές από όλους μας για καλή και δημιουργική νέα χρονιά 💗💗💗

Και κάπως έτσι αποχαιρετάμε τον παλιό χρόνο στο Σχολείο μας...

Και κάπως έτσι αποχαιρετάμε τον παλιό χρόνο στο Σχολείο μας...τραγουδώντας τα κάλαντα στο χωριό...όπως τα παλιά χρόνια...τραγουδήσαμε τα κάλαντα, στολίσαμε το δέντρο του δημαρχείου με στολίδια των παιδιών και γεμίσαμε χαμόγελα και χαρά...ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ με υγεία και στο ίδιο σχολείο με το ίδιο team...

'Έγραψαν για... Δέσποινα Λιαράκου, συγγραφέας

Η Τρίτη 19/12 μας βρήκε στη Χάρτα , ένα πολύ όμορφο βιβλιοκαφέ στο κέντρο του Βόλου. Η Ράνια, φιλόλογος στο επάγγελμα, έκανε το όνειρό της πραγματικότητα και με τον σύζυγό της έφτιαξαν αυτό τον ζεστό χώρο που αξίζει να επισκεφτείτε. Η Ράνια είχε κλείσει μικρά σοκολατάκια σε σπιρτόκουτα ενώ μας κέρασε σπιτικό λικέρ βύσσινο και πικραμύγδαλο.

Οι μαθητές του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Πορταριάς ήταν εκεί με τους δασκάλους και τους γονείς τους κι αυτό ήταν για εμένα μεγάλη τιμή. Γελάσαμε, τραγουδήσαμε, παίξαμε, αυτοσχεδιάσαμε.

Ευχαριστώ από καρδιάς τον κόσμο που ήταν κοντά μας. Ευχαριστώ τους μαθητές του Πειραματικού που έπαιξαν μουσική και τραγούδησαν υπό τον άψογο συντονισμό του δασκάλου τους Νικόλα Παπαθανασίου.

Και φυσικά ευχαριστίες πάντα και για όλα στις Κλειώ Χριστοδούλου Eirini-faidra Goug Dina Theochari .

#ΤοΣπιρτοκουτο #Καστανιωτης Εκδόσεις Καστανιώτη

+16

All reactions:

53You, Elena Psa, ευη σωτηρελη and 50 others

'Έγραψαν για.... Λιαράκου Δέσποινα, συγγραφέας

 Νιώθω ότι οι λέξεις δεν αρκούν για να ευχαριστήσω το 1ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Πορταριάς για όλες τις υπέροχες στιγμές και αναμνήσεις που έκλεισα τη Δευτέρα 18/12 στο κουτάκι μου.

Είχα τη χαρά να συναντήσω τα παιδιά του ομίλου φιλαναγνωσίας, να δεχτώ τις πιο ευφυείς ερωτήσεις και να λάβω ένα πανέμορφο σπιρτόκουτο ζωγραφισμένο στο χέρι γεμάτο με τις ζωγραφιές τους.

Μαζί παίξαμε κυνήγι θησαυρού στην αυλή λύνοντας γρίφους με χρώματα που οδηγούσαν σε πληροφορίες για έντομα όπως ο χρύσωπας, οι γρύλοι, τα φτερωτά μυρμήγκια κ.α. και φυσικά το τζιτζίκι που ήταν ο θησαυρός μας.

Μαζί κλείσαμε όση περισσότερη μαγεία και δημιουργικότητα μπορέσαμε μέσα σε σπιρτόκουτα που θα στολίσουν το δέντρο των Χριστουγέννων.

Είχα επίσης τη χαρά να παρουσιάσω Το Σπιρτόκουτο και στους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου με τους οποίους παίξαμε αντίστροφη παντομίμα, μετρήσαμε τα τζιτζίκια στο δρακολούλουδο και..."ζεστάναμε" τ'αυτιά μας για να μαντέψουμε τους ήχους!

Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να είχαν συμβεί χωρίς την παρέμβαση της αεικίνητης φίλης και μητέρας του σχολείου Dina Theochari , την οργάνωση της αγαπημένης μου εκπαιδευτικού Κλειώ Χριστοδούλου και τη δημιουργικότητα της γλυκύτατης δασκάλας της Α' τάξης Eirini-faidra Goug. Ευχαριστώ θερμά τον Διευθυντή του σχολείου τον κύριο Ηρακλή για την πρόσκληση και τη φιλοξενία και τον κύριο Αντωνίου που παρευρέθηκε στις δράσεις μας.

Ο ήχος απο το ακορντεόν του πιο απίθανου μουσικού που έχω γνωρίσει ποτέ, του Νικόλα Παπαθανασίου, το μεταλλόφωνο και το τραγούδι των παιδιών θα ηχεί για πάντα στην καρδιά μου.

Σας ευχαριστώ.

Εκδόσεις Καστανιώτη #Τοσπιρτοκουτο

+10

All reactions:

74You, Κλειώ Χριστοδούλου, Ζωή Λούβαρη and 71 others