Ο Όμιλος στοχεύει στην ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας και της δημιουργικής γραφής, στην εξοικείωση με το λογοτεχνικό βιβλίο, τη δημιουργική ανάγνωση και γραφή μέσα από την επαφή με τις τέχνες βασιζόμενη στις θεατροπαιδαγωγικές τεχνικές της εμψύχωσης.
Πρώτη Συνάντηση
Επιτέλους έφτασε η στιγμή που βρεθήκαμε όλοι
μαζί για να σαλπάρουμε σε νέους μαγικούς κόσμους της φαντασίας και του βιβλίου!
Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με παιχνίδια
γνωριμίας και εμπιστοσύνης, προκειμένου
τα παιδιά να μάθουν να λειτουργούν σε πνεύμα συνεργασίας κι ομαδικότητας, να
σέβονται ο ένας τις ανάγκες του άλλου και να αναλαμβάνουν ευθύνες.
Πρώτο παιχνίδι :Η μουσική
μπάλα
Όλοι μαζί αφού πρώτα κάναμε έναν μεγάλο κύκλο, καθίσαμε στο έδαφος και με
συνοδεία μουσικής μια μπάλα γύριζε από χέρι σε χέρι και με το “Stop” του
εμψυχωτή η μπάλα σταματούσε και αυτός που την κρατούσε έλεγε το όνομα του και
μια λέξη που άρχιζε από το αρχικό του ονόματός του.
Οι μαθητές το διασκέδασαν και το αποτέλεσμα άκρως δημιουργικό. Με λένε
Νικολέτα όπως Νορβηγία, Σταύρος όπως σταφύλι, Κυριακή όπως καρύδι, Φωτεινή όπως
φώκια, Φέδρα όπως φλόγα, Ελβίνα όπως ελέφαντας , Αδάμ όπως αερόστατο, Αλίκη
όπως αγελάδα, Αλέξανδρος όπως αεροπλάνο, Ορφέας όπως όμορφος, Δημήτρης όπως
δέντρο, Μαρία όπως μοτσαρέλα με μουσική.
Δεύτερο Παιχνίδι: Με θυμάσαι;
Σε αυτό το παιχνίδι τα παιδιά γύριζαν ελεύθερα στον χώρο με συνοδεία
χαρούμενης μουσικής. Περπατούσανε ή πήγαιναν αργά και σταματούσαν μόλις ο
εμψυχωτής έλεγε “STOP!”.
Όταν τα παιδιά ακούγαν το στοπ έπιαναν το πιο κοντινό παιδί και το ρωτούσαν:
“Με θυμάσαι;”. Το παιδί που δεχόταν την ερώτηση έπρέπε να θυμηθεί το όνομα. Αν
δεν το θυμόταν το άλλο παιδί του έλεγε: “Με λένε “ταδε”, να με θυμάσαι!”.
Τρίτο Παιχνίδι: Πιάσε το ίδιο μπαλόνι
Είχαμε φουσκώσει μπαλόνια σε διάφορα χρώματα, με το
κάθε χρώμα μπαλονιού να είναι επί συγκεκριμένες φορές ( κόκκινα μπαλόνια, μπλε και κίτρινα). Τα παιδιά βρέθηκαν σε
κύκλο και στην μέση του κύκλου είχαμε τοποθετήσει τα μπαλόνια. Με το σύνθημα της
εκπαιδευτικού τα παιδιά έπρεπε να πιάσουν ένα μπαλόνι (π.χ. το κόκκινο) και να
ψάξουν να βρουν τα παιδιά που διάλεξαν τα υπόλοιπα π.χ. κόκκινα μπαλόνια και να
γνωριστούν μεταξύ τους. Ήταν άκρως
διασκεδαστική εμπειρία και τα ονόματα που σκέφτηκαν τα παιδιά για την ομάδα
τους ευφάνταστα και δημιουργικά (Μπλε θάλασσα, Κίτρινο παγωτό λεμόνι και
κόκκινο ζαχαρωτό). Φυσικά μετά το τέλος της συνάντησης μας τα παιδιά ως
αναμνηστικό πήραν το μπαλόνι τους μαζί.
Εφόσον ολοκληρωθήκαν η πρώτη φάση γνωριμίας και
σύσφιξης της ομάδας, συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί σε έναν κύκλο και ξεκινήσαμε την
ανάγνωση του πρώτου μας λογοτεχνικού βιβλίου το ‘’Παγκάκι της Φιλίας’’. Ένα λογοτεχνικό βιβλίο που μας διηγείται , μια τρυφερή
ιστορία για μια φιλία που ξεκινάει αναπάντεχα. Η Τίλυ ανησυχεί γιατί θα πάει στο καινούριο της σχολείο και δε
θα γνωρίζει κανέναν.
Ο δάσκαλος της προτείνει να δοκιμάσει το Παγκάκι
της Φιλίας...
Το παγκάκι όμως είναι ήδη πιασμένο!
Προτού ξεκινήσει η ανάγνωση ζητήσαμε από τα παιδιά
κοιτάζοντας μόνο το εξώφυλλο του βιβλίου να φανταστούν τι ιστορία θα εκτυλιχθεί
και ποιο πιθανό τίτλο θα έδιναν. Οι απαντήσεις πολλές και δημιουργικές.
Δεύτερη Συνάντηση
Ως συνέχεια του
λογοτεχνικού βιβλίου ‘Το Παγκάκι της Φιλίας’ μέσα από καταιγισμό ιδεών προέκυψε
‘’η Ιδεοθύελλα της Φιλίας’’ και συζήτηση γύρω από αυτή την έννοια (Τι σημαίνει
φιλία, τι είναι για σένα ένας καλός φίλος , τι νιώθεις για τον φίλο σου).
Έπειτα χωρίστηκαν σε
ομάδες και αφού συζήτησαν στον καθένα μοιράστηκε από ένα χαρτάκι post it και
σημείωσαν τις σκέψεις τους για τη φιλία συνθέτοντας την
«Καρδιά της Φιλίας»
Τέταρτη
Συνάντηση
Προχωρήσαμε στην ανάγνωση ‘’Το δέντρο που έδινε’’. Οι μικροί
μας μαθητές -τριες παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το παραμύθι του Silverstein Shel. “ Μια φορά και έναν
καιρό ήταν μια μηλιά … και αγαπούσε ένα αγόρι.’’
Έτσι αρχίζει το όμορφο παραμύθι που διάβασμα του αφήνει την
πνοή μιας αξέχαστης ευαισθησίας. Αυτό το τρυφερό και παραβολικό παραμυθί συγκίνηση
τους μικρούς μαθητές.
Έχοντας στο μυαλό τους τις λέξεις φιλία και αγάπη συνέθεσαν ζωγραφιές και έγραψαν συνθήματα πάνω σε χρωματιστές λωρίδες χαρτονιού. Στη συνέχεια οι λωρίδες αυτές ενώθηκαν, όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης στις 13 Νοεμβρίου ως όμιλος φιλαναγνωσίας απόφασισαμε να αξιοποιήσουμε τη συγκεκριμένη μέρα και να προβούμε στην ανάγνωση του ψηφιακού βιβλίου'' Ο Φεγγαροσκεπαστής΄΄.
Ο μικρός Τιμολέων είναι ο καινούριος φεγγαροσκεπαστής. Μόλις πήρε το πτυχίο του από τη Μεγάλη του Κόσμου Σχολή και είναι πανέτοιμος να πιάσει δουλειά στο φεγγάρι. Απόψε κιόλας. Μόνο που μια αναποδιά θα τα χαλάσει όλα. Ο Τιμολέων πρέπει ως το χάραμα να φτάσει στο φεγγάρι. Θα τα καταφέρει; Ένα ποιητικό παραμύθι για τη δύναμη της φιλίας , της αλληλεγγύης και της καλοσύνης.
Οι μαθητές μας αφέθηκαν στον μαγικό κόσμο του συγκεκριμένου βιβλίου παρουσιάζοντας αμείωτο ενδιαφέρον. Ξαφνικά διακόπτοντας την αφήγηση του βιβλίου ζητήσαμε από τα παιδιά να φανταστούν μια διαφορετική συνέχεια -πλοκή της ιστορίας συγγράφοντας δημιουργικά τις ιδέες και εικονογραφώντας .
Ξεκινώντας με τη φράση...'' Ο Τιμολέων κάθεται στην άκρη του δρόμου και ξάφνου...
Ένας χτίστης όπου έχτισε με τούβλα μια γέφυρα αλλά φύσηξε ένας βοριάς και μεμιάς γκρέμισε τη σκάλα ..κορίτσια που μιλούσαν στα αστέρια και σχεδίασαν ένα μεγάλο σύννεφο από αστέρια αλλά δυστυχώς πέρασε ένα διαστημόπλοιο και διαλύθηκε ...
ένα κοριτσάκι που μιλούσε στη θάλασσα ...έφτιαξε ένα κύμα αλλά πέρασε ένας σμήνος πουλιών και έπεσε. Τέλος ένας κηπουρός που με το μαγικό φασόλι σκαρφάλωσε σε μια τεράστια φασόλια αλλά εμφανίστηκε ένας γίγαντας και γκρεμίστηκε..
Οι μικροί μας συγγραφείς εν δράσει για τα επόμενα συγγραφικά ταξίδια...
Έχει αποδειχθεί πως η επαφή με ένα έργο Τέχνης βοηθάει τους μαθητές να αναπτύσσονται ολόπλευρα, να αποκτήσουν ευαισθησία, ικανότητα για μάθηση, κριτική σκέψη και δημιουργικότητα συντελώντας στην καλύτερη κατανόηση του εαυτού τους. Μέσα από τη ζωγραφική και συγκεκριμένα μέσα από τους πίνακες επικοινωνούν και συνδέονται με μια πιο βαθιά εμπειρία.
Ένα «παιδαγωγικό» πλεονέκτημα των Εικαστικών Τεχνών συνίσταται στην ερμηνευτική δραστηριότητα που προϋποθέτουν, η οποία προτρέπει κάθε φορά τον θεατή-αναγνώστη να μην δρα παθητικά, αλλά να αναπτύσσει σταδιακά πολλές δεξιότητες, όπως την οπτική διεργασία, την αναλυτική σκέψη, τον έλεγχο των υποθέσεων, τη λεκτική επιχειρηματολογία και τη δημιουργία ποικίλων συνδέσεων με κοινωνικά θέματα. Δεν είναι τυχαίο πως παρατηρώντας ένα έργο τέχνης, αποκαλύπτονται κοινωνικές αξίες, ιστορικά και πολιτικά δεδομένα, φιλοσοφικές αντιλήψεις και αισθητικές συνήθειες που συμβάλλουν στην καλλιέργεια του σεβασμού των αξιών, των ιδεών και των αντιλήψεων των άλλων, ενισχύοντας την αισθητική αντίληψη, διευρύνοντας την κουλτούρα και την πολιτισμική συνείδηση .
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού στις 20 Νοεμβρίου προεκτείναμε το θέμα της Φιλίας συνδέοντας το με ένα από τα βασικά δικαιώματα των παιδιών μέσα από τη μελέτη Πινάκων Ζωγραφικής.
Το αποτέλεσμα άκρως ευφάνταστο και δημιουργικό....
Ας απολαύσουμε τα δημιουργημάτων των μικρών συγγραφέων-ζωγράφων...
Έκτη -Έβδομη -Όγδοοη Συνάντηση:
"Μία συγγραφέας μαζί μας... Δέσποινα Λιαράκου"
τo 1ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Πορταριάς οι Όμιλοι Φιλαναγνωσίας και οι υπεύθυνες κες Χριστοδούλου Κλειώ και Γκουγκουλούλη Ειρήνη Φαίδρα καθώς και ο υπεύθυνος Σχολικών Δραστηριοτήτων της Δ/νσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας κ. Αντώνης Αντωνίου, τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023, υποδέχθηκαν τη συγγραφέα κυρία Δέσποινα Λιαράκου. Ερχόμενη από την Κύπρο η κα Λιαράκου παρουσίασε και μύησε τους μαθητές στον μαγικό κόσμο του νέου της παιδικού βιβλίου «Το Σπιρτόκουτο», εκδόσεις Καστανιώτης, μέσα από διαδραστική αφήγηση και δημιουργικές δράσεις.
Η Δέσποινα Λιαράκου κατάγεται από τη Μονεμβασιά. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη, Γλωσσολογία στην Τουλούζη και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο της Νίκαιας στη Γαλλία. Εργάστηκε για αρκετά χρόνια στην Ελλάδα ως στέλεχος Marketing & Επικοινωνίας στα ΜΜΕ και ως Σύμβουλος Επικοινωνίας στην Περιφέρεια Αττικής. Από το 2014 ζει και εργάζεται στην Κύπρο με τον σύζυγο και τα δύο τους παιδιά, όπου δραστηριοποιείται στον χώρο του βιβλίου. Ως Little Bookworms in Cyprus υλοποιεί προγράμματα φιλαναγνωσίας στα σχολεία, διοργανώνει φεστιβάλ και βιωματικά εργαστήρια για παιδιά. Έχει επίσης δημιουργήσει την Παιδική Λέσχη Ανάγνωσης στο Ανοικτό Σχολείο Δήμου Κ. Πολεμιδίων. Από το 2022 συνεργάζεται με το The Limassol Book Fair, τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Λεμεσού. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διατηρεί την ομάδα φιλαναγνωσίας Μικροί Βιβλιοφάγοι στην Κύπρο (Little Bookworms in Cyprus), όπου γράφει απόψεις για την παιδική λογοτεχνία.
Ας γνωρίσουμε «Το Σπιρτόκουτο»…
Ένα σπιρτόκουτο κι ένα τζιτζίκι, κάποιο απομεσήμερο καλοκαιριού, γίνονται τυχαία παιδικό παιχνίδι. Μπορεί άραγε κανείς να κλείσει κι άλλα πράγματα σ’ ένα τόσο μικρό κουτάκι; Η ηρωίδα αυτής της ιστορίας κλείνει στο δικό της τα πιο απίθανα πράγματα – αυτά που της αρέσουν πολύ κι άλλα που μπορεί να μην της αρέσουν ιδιαίτερα. Όταν όμως το σπιρτόκουτό της γεμίσει και δεν ανοίγει πια, δεν ξέρει τι να κάνει…Μια μικρή ιστορία για όλα αυτά που κρύβουμε μέσα μας και νιώθουμε καλύτερα όταν τα εκφράζουμε....
Οι μαθητές των Ομίλων Φιλαναγνωσίας καλωσόρισαν τη συγγραφέα προσφέροντας της ένα χειροποίητο σπιρτόκουτο που έκρυβε μέσα ζωγραφιές με όσα νιώθουν. Παράλληλα σε συνεργασία με τον μουσικό του σχολείου, κ. Παπαθανασίου Νίκο, μελοποίησαν μια κομβική φράση του κειμένου και της το τραγούδησαν. Έπειτα ακολούθησε η συνέντευξη, όπου οι μαθητές έθεσαν διάφορα ερωτήματα στη συγγραφέα και ακολουθήσε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Στις δράσεις που ακολούθησαν το κάθε παιδί κατασκεύασε το δικό του σπιρτόκουτο γράφοντας ευχές για τη Νέα Χρόνια. ΚΙ η όλη συνάντηση ολοκληρώθηκε με ένα ενδιαφέρον κυνήγι θησαυρού…
Ένατη Συνάντηση:"Τα Αμέτρητα''
Ο όμιλος Φιλαναγωσίας με το πρώτο μάθημα τη Νέα Χρόνια αφού συζήτησε με τους μαθητές ευχές και στόχους για το 2024 ,ζητήθηκε να αναπαραστήσουν μέσα από ένα φύλλο εργασίας όπως οι ίδιοι επιθυμούν σκέψεις και ευχές για το 2024....Οι σκέψεις των παιδιών μας συνεπήραν.
Έπειτα προβήκαμε στη διαδραστική ανάγνωση του λογοτεχνικού Βιβλίου της Μαρίας Αγγελίδου "Τα αμέτρητα΄΄
''Το Κοριτσάκι κι ο Παππούς ζούσαν σε μια χώρα που οι άνθρωποι ήταν ευτυχισμένοι, μ’ όλα τους τα καλά: σπίτια πέτρινα, βρύσες με γάργαρα νερά, ρούχα κεντημένα. Κι όλα τούτα, τα μετρούσαν- για να ξέρουν πόσα είχαν.
«Υπάρχουν πράγματα Αμέτρητα, Παππού;» ρώτησε μια μέρα το Κοριτσάκι και κίνησε να τα βρει. Κι όταν ήρθε η ώρα να παντρευτεί, αναζήτησε ένα βασιλόπουλο που να τα καταφέρνει κι αυτό στο μέτρημα σαν και την ίδια. Για να τη βοηθήσει να μετρήσουν τ’ Αμέτρητα.
Η Μαρία Αγγελίδου έγραψε μια ιστορία σαν παλιό παραμύθι, με στοιχεία που κλείνουν το μάτι στο σήμερα μέσα από τη διαχρονικότητά τους, και ο Βασίλης Σελιμάς την ζωγράφισε με τον καλύτερο τρόπο''.
Οι μαθητές ανταποκρίθηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον και έλαβε χώρα μια πιο εσωτερική ανάλυση τόσο των νοημάτων του κειμένου όσο και της εικονγραφήσης. Πιο συγκεκριμένα αναλύσαμε ό,τι Αμέτρητο ξέρουν.
Οι φράσεις όμως που τους άγγιξαν περισσότερο είναι "μαμά πόσο μ' αγαπάς ....και απαντά η μαμά αυτό δεν το ξέρω" Μετριέται αυτή η αγάπη;;;;;; πόσο δίκιο είχε η Μαρία Αγγελίδου;;; Αυτή κ αν είναι αμέτρητη.
Όπως ΄'Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα Αμέτρητα" , είπε το Κορίτσι. "Αλλά αν με παντρευτείς, θα σ' αγαπάω και θα μ' αγαπάς και θα τα μετρήσουμε ένα - ένα. Γιατί αυτό κάνουν οι άνθρωποι που αγαπιούνται. Μετράνε τ' Αμέτρητα".
Δέκατη Συνάντηση
Στη συγκεκριμένη συνάντηση πρωταρχικός μας στόχος ήταν η πιο ουσιαστική επαφή των παιδιών με τη εικονογραφημένη μικροαφήγηση που ορίζεται ως «ένα καινούριο λογοτεχνικό είδος στην ελληνική βιβλιογραφία, το οποίο μεταδίδει τα πολλαπλά του μηνύματα με δύο μέσα: την πολυσημία της εικόνας και τη ζωτικότητα του γραπτού λόγου. Πρόκειται για σύζευξη δύο διαφορετικών τεχνών, οι οποίες εμπλέκονται στη διαρκή και διακριτική διαδικασία αλληλεπίδρασης, αλλά χωρίς να καταλήγουν στην απόλυτη ταύτισή τους .Ο λογοτεχνικός αυτός τύπος δεν εστιάζει στην ποσότητα των εικόνων αλλά στην λειτουργία τους μέσα στο κείμενο, ώστε να μεταδοθεί πολυτροπικά το κειμενικό μήνυμα.
Καταβάλαμε προσπάθεια να τους ωθήσουμε να αντιληφθούν πως μια εικόνα, πάντα θέλει να μας πει περισσότερα από όσα μας δείχνει ιδίως όταν είναι μια εικόνα που αφηγείται ιστορίες. Έτσι επιδιώξαμε να να μελετήσουν σε βάθος τις εικόνες και να προβούν στην δημιουργική ανάγνωση τους, ώστε να αποκτήσουν μια πιο κριτική ματιά από τη θέση των αναγνωστών.
Πιο αναλυτικά μελετήσαμε και αξιοποιήσαμε το λογοτεχνικό βιβλίο" Σπίτι Είναι''
Η Σεβαστή Χατζησαββίδου υπογράφει ένα πολύ ενδιαφέρον και καλαίσθητο picture book, όπου κείμενο και εικόνα συνδιαλέγονται όμορφα ακτινοβολώντας όλες τις φιλοσοφικές, συναισθητικές και ηθικές διακλαδώσεις του σπιτιού.
Η συγγραφέας έχει την τύχη να της συμπαρίσταται με μια από τις πιο καλές δουλειές της η Έφη Κοκκινάκη, η οποία έχει δουλέψει και έχει εξελίξει το στυλ της, αφήνει πίσω τις πιο παραδοσιακές και συγκεκριμένες γραμμές και αποτυπώσεις και προχωρά σε πιο όμορφες συνθέσεις, πιο απολαυστικές εικαστικά, με μεγαλύτερη δύναμη στα συναισθήματα και εκφραστικότητα, παράγοντας ένα αποτέλεσμα που αρέσει και δείχνει μια κινητικότητα στην αναζήτηση του προσωπικού ύφους.
Η συνεργασία τους είναι αρμονική και η συμπλοκή εικόνων και λέξεων συχνά ελκυστική.
Παρουσίαση
Να σου πω τι είναι "Σπίτι";
Είναι ένας χώρος; Είναι χρώματα;
Συναισθήματα;
Είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτό; Ή είναι τα γέλια, οι ιστορίες, τα παιχνίδια που αυτοί μοιράζονται;
Είναι οι μνήμες, οι μυρωδιές, η ζεστασιά;
Είναι το μέρος όπου νιώθουμε ασφάλεια, αγάπη και χαρά;
Ή μήπως, τελικά, Σπίτι είναι... όλα αυτά μαζί;
Εγώ...
Εσύ...
Εμείς...
Μέσα από τη δημιουργική ανάγνωση τόσο του κειμένου όσο και των εικόνων οι μικροί μαθητές εντόπισαν και ανέλυσαν την τρυφερότητα στις ποικίλες όψεις ενός σπιτιού, διερευνώντας τα όριά του, κοινωνιολογικά, φιλοσοφικά, ανθρωπολογικά. Είναι τα δομικά του υλικά που το καθιστούν εστία ανθρώπων; Είναι οι άνθρωποί του, η ενέργειά τους, οι σχέσεις τους; Είναι η έκτασή του στη γειτονιά; Είναι οι μνήμες και τα βιώματά μας; Είναι η κινητοποίηση των αισθήσεων, από την όραση και την αφή ως την ακοή και την όσφρηση, με εικόνες, αντικείμενα, λέξεις, μυρωδιές; Είναι η ασφάλεια και η ζεστασιά που μας προσφέρει; Είναι η αγάπη που χτίζεται μέσα στους τοίχους του και ποτίζει κάθε μέτρο του;
Ολοκληρώνοντας όλο αυτό το εγχείρημα οι μαθητές αποτύπωσαν οι ίδιοι τι σημαίνει για εκείνους η έννοια σπίτι μέσα από σκέψεις και εικόνες.
Δείγματα από τα έργα των μικρών συγγραφέων-εικονογράφων:
Εντέκατη-Δωδέκατη-Δέκατη Τρίτη Συνάντηση Ομίλου Φιλαναγνωσίας''Αποδοχή του Άλλου''
Στο πλαίσιο των συγκεκριμένων συναντήσεων επιδιώξαμε να προσεγγίσουμε την πολυπολιτισμική λογοτεχνία που είναι εναρμονισμένη με τις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής, θίγοντας το θέμα της ετερότητας όπου μέσω της διαδικασίας της ταύτισης του παιδιού – αναγνώστη με κάποιον από τους ήρωες, συμβάλλαμε στην αποδοχή του ‘Άλλου’. Έτσι μέσω πολυπολιτισμικών δραστηριοτήτων στοχεύσαμε να ενισχύσουμε τη σκέψη, τον διάλογο, τη διαπραγμάτευση δύσκολων καταστάσεων και προβλημάτων.
Αρχικά μελετήσαμε και προβήκαμε στη διαδραστική ανάγνωση του βιβλίου " Το μαγικό μολύβι της Μαλάλα''.
Το μαγικό μολύβι της Μαλάλα»,μας περιγράφει την αληθινή ιστορία της λαχτάρας ενός κοριτσιού για έναν καλύτερο κόσμο. Σε αυτό το εικονογραφημένο βιβλίο, η Μαλάλα, σε πρώτο πρόσωπο, αφηγείται τη ζωή της. Μέσα από όσα εξιστορεί, οι αναγνώστες μαθαίνουν για τη φτώχεια που επικρατεί στο Πακιστάν, τον τρόμο και τις επιθέσεις που βιώνουν οι κάτοικοι από τους Ταλιμπάν, τη στέρηση κάθε ελευθερίας των γυναικών και των κοριτσιών. Οι μικροί αναγνώστες έρχονται αντιμέτωποι με μια καθημερινότητα τελείως διαφορετική από τη δική τους. Η Μαλάλα είναι μια ηρωίδα, που κατάφερε να υψώσει το ανάστημα και τη φωνή της για να διεκδικήσει όχι μόνο για τον εαυτό της, αλλά και για όλα τα κορίτσια το δικαίωμα στην εκπαίδευση, στην ισότητα και στην ειρήνη ανάμεσα στους λαούς.
Το 2013 ήταν υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης, η νεότερη υποψήφια στην ιστορία του θεσμού, ενώ την ίδια χρονιά τής απονεμήθηκαν το Βραβείο Ζαχάρωφ και η ανώτατη διάκριση της Διεθνούς Αμνηστίας, το Ambassador of Conscience Award. Το βιβλίο της "Με λένε Μαλάλα", που έγραψε σε συνεργασία με την Κριστίνα Λαμ, απέσπασε το Specsavers National Book of the Year Award στην Αγγλία το 2013 και μεταφράστηκε σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου. Το 2014,στα δεκαεπτά της χρόνια, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης,από κοινού με τον Ινδό ακτιβιστή για τα δικαιώματα των παιδιών Kailash Satyarthi, "για τους αγώνες της εναντίον της καταπίεσης των παιδιών και των νέων και για την υπεράσπιση του δικαιώματος των παιδιών στην εκπαίδευση".
Οι μικροί μας μαθητές κλήθηκαν να αποτυπώσουν τις σκέψεις τους " Αν είχα εγώ το μαγικό μολύβι τι θα έκανα''.
Το συγκεκριμένο θέμα άγγιξε και τον Όμιλο Εικαστικών που σε συνεργασία με την εκπαιδευτικό των Εικαστικών Κυρία Αιμιλία συνέθεσαν αυτό το έξοχο δημιούργημα!!!
Δεδομένου ότι καθίσταται αναγκαία η εισαγωγή της κινηµατογραφικής τέχνης στη διδακτική πράξη και η προώθηση της ένταξης της 7ης τέχνης στο σχολείο, επιδιώξαμε να επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο του κινηματογράφου αποκτώντας μια νέα παιδαγωγική διάσταση, ωθώντας τους μαθητές σε προβληματισμό μέσα από ένα φόρουμ για συζήτηση ενισχύοντας τη γλώσσα ενσυναίσθησης τους
Με αυτόν τον τρόπο, οι ταινίες δημιουργούν μια νέα διαδικασία μάθησης διανοίγοντας ένα φόρουμ για συζήτηση στην οποία οι μαθητές καλούνται να γεφυρώσουν με επιτυχία τόσο τις ιδιαιτέρες ικανότητες του ‘άλλου’ όσο και τις πολιτισμικές διαφορές συνάπτοντας συμφωνία και αμοιβαία κατανόηση
Λαμβάνοντας υπόψη τα άνωθεν μελετήσαμε διεξοδικά τις ταινίες μικρού μήκους :
''H Ivine και το μαξιλάρι - "Unfairy Tales''
H« Η Ivine και το μαξιλάρι - "Unfairy Tales» μιλάει για το ταξίδι της Ivine από τη Συρία. Μια ιστορία που κανένα παιδί δεν πρέπει να φανταστεί, πόσο μάλλον να βιώσει. Για τη 14χρονη Ivine, ο πόλεμος στη Συρία έχει κοστίσει πολύ ακριβά στην οικογένειά της, στα όνειρά της. Η Unicef στο πλαίσιο της σειράς «Unfairy Tales» έδωσε «ζωή» στην ιστορία της. Η Unicef κάνει ένα έξυπνο λογοπαίγνιο με το οποίο παραπέμπει σε δύο λέξεις: το «fair» που σημαίνει δίκαιος και το «fairy» που σημαίνει νεράιδα. Η σειρά φέρει τον τίτλο «Unfairy Tales», που μπορεί να μεταφραστεί είτε ως άδικα παραμύθια είτε ως ιστορίες χωρίς νεράιδες. Στόχος η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των παιδιών για τα δεινά των παιδιών ως πρόσφυγες.
'Η Μαλάκ και η βάρκα''
Μια ταινία μικρού μηκούς βασισμένη στην αληθινή μαρτυρία ενός εφτάχρονου κοριτσιού που μπήκε σε μια βάρκα για να περάσει το Αιγαίο. Το κοριτσάκι περιγράφει το συγκλονιστικό ταξίδι και τον φόβο της, μιλάει για τους φίλους που είχε στην πατρίδα της και τη μοναξιά. Στο τέλος του βίντεο, που η Μαλάκ εμφανίζει το αληθινό της πρόσωπο, αποτυπώνεται και το μήνυμα της ταινίας, σύμφωνα με το οποίο κάποιες ιστορίες δεν θα έπρεπε να τις ζουν παιδιά. Το βίντεο αποτελεί μέρος της σειράς κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Unfairy Tales» και εντάσσεται στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής εκστρατείας #NoLostGeneration της Unicef για τα πέντε χρόνια εμφύλιου πολέμου στη Συρία.
Τέλος θέλοντας να μιλήσουμε για τον πόλεμο στην Ουκρανία παρατηρήσαμε την ταινία μικρού μήκους "A war inUkraine through a Child's Eyes''
Η σειρά ταινιών κινουμένων σχεδίων «Πόλεμος μέσα από τα μάτια των παιδιών της Ουκρανίας» δημιουργήθηκε από το Ίδρυμα Παίδων. Οι ταινίες βασίζονται σε ζωγραφιές παιδιών προσφύγων από την Ουκρανία που έχουν βρει άσυλο στη Λετονία - τα παιδιά εξέφρασαν την εμπειρία τους από τον πόλεμο και τις ελπίδες τους για το μέλλον μέσω ζωγραφικής, ως μέρος της θεραπείας που παρέχεται από παιδοψυχολόγο.
Η δημιουργία των ταινιών ανατέθηκε επίσης στους πρόσφυγες του ουκρανικού πολέμου.
Το έργο υποστηρίζεται οικονομικά από το Society Integration Foundation με κονδύλια που διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό της Λετονίας.
Το Ίδρυμα Παίδων είναι υπεύθυνο για το περιεχόμενο των ταινιών.
Οι μαθητές ευαισθητοποιηθήκαν πάνω σε αυτά τα καίρια θέματα και ΜΙΛΗΣΑΝ μέσα από τις ζωγραφιές τους!!
Δέκατη Τέταρτη-Δέκατη Πέμπτη Συνάντηση Ομίλου Φιλαναγνωσίας'' Η αγκαλιά΄΄
Με αφορμή το γεγονός ότι η εικονογράφος Καρανικολού Έλενα θα φιλοξενήσει έργο της στην έκθεση εικονογράφων ασχοληθήκαμε με το λογοτεχνικό βιβλίο " Αγκαλιά΄΄ της Μαρίας Λοιζιδου.
Η ΜΑΡΙΑ ΛΟΪΖΙΔΟΥ κατάγεται από την Κύπρο. Είναι παντρεμένη και έχει δύο μικρά παιδιά. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής κι έπειτα ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης στο Λονδίνο. Τώρα εργάζεται ως δασκάλα στα δημοτικά σχολεία της Κύπρου. Ασχολείται με την παιδική λογοτεχνία και ποίηση. Παράλληλα, δραστηριοποιείται ως εμψυχώτρια σε ομίλους παιδικής λογοτεχνίας. Το 2015 κέρδισε διάκριση στον διαγωνισμό Ανέκδοτου Παιδικού Παραμυθιού του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου.
H Έλενα Καρανικολού στην πραγματικότητα (και στα όνειρα) ακούει μόνο στο Μissy Merida. Ονειροβατεί από τότε που θυμάται τον εαυτό της, έτσι και έπεισε τον εαυτό της πως μπορεί να ζωγραφίζει όλα εκείνα που αισθάνεται. Ζει στην Αθήνα, είναι αυτοδίδακτη εικονογράφος, μητέρα, σύζυγος και σκυλομαμά. Πιστεύει στους μονόκερους και συλλέγει ουράνια τόξα, ηχογραφεί τυχαία γέλια και ελπίζει πως μια μέρα δεν θα χρειάζεται να παλεύουμε πια για τα αυτονόητα.
Αφού μελετήσαμε και επεξεργαστήκαμε τόσο το νόημα του κειμένου όσο και τη συμβολή των εικόνων , προβήκαμε στις ακόλουθες ενέργειες.
Κάποιες αγκαλιές είναι χουχουλιαστές, άλλες είναι τρυφερές, άλλες σφιχτές κι άλλες φτιάχνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μη φθείρονται ποτέ. Ο κύριος Χαράλαμπος, ο ξακουστός εφευρέτης της αγκαλιάς, μπορούσε να φτιάξει στο εργαστήριο του κάθε είδος αγκαλιάς που του ζητούσε ο κόσμος. Μια νύχτα όμως του συνέβη κάτι τρομερό, και ο κύριος Χαράλαμπος είναι πια αβοήθητος.
Μια ιστορία γεμάτη φαντασία για την πραγματική δύναμη της αγκαλιάς.
Αρχικά τους ζητήσαμε να αναπαριστήσουν τι σημαίνει αγκαλιά για εκείνους. Έπειτα σε κάθε κομμάτι του πάζλ να αποτυπώσουν λέξεις -συναισθήματα-πράξεις και πρόσωπα που σημαίνουν για εκείνα αγάπη συνθέτοντας το πάζλ της καρδιάς. Τέλος κλήθηκαν να ζωγραφίσουν την αγάπη , να γράψουν τρία μηνύματα αγάπης και να προτείνουν τι δώρο θα έκαναν σε κάποιον που αγαπούν...
Τα αποτελέσματα άκρως δημιουργικά και γεμάτα πολλές αγκαλιές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου