9η συνάντηση με τον όμιλο "μικροί χάκερς" μιλήσαμε για το Λογισμικό του υπολογιστή και το Χωρίσαμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Τις εφαρμογές και τα Λειτουργικά Συστήματα.
Με πνεύμα και διάθεση χαράς, αισιοδοξίας, φιλίας και δημιουργικότητας οι μικροί μας μαθητές φιλοτέχνησαν τη βασιλόπιτα, αφού τη διακόσμησαν όπως οι ίδιοι επιθυμούσαν ...
Το αποτέλεσμα άκρως δημιουργικό...
Δεν θα μπορούσαν να μην υπάρξουν και οι τυχεροί για το περίφημο φλουρί!!!
Στη συγκεκριμένη συνάντηση πρωταρχικός μας στόχος ήταν η πιο ουσιαστική επαφή των παιδιών με τη εικονογραφημένη μικροαφήγηση που ορίζεται ως «ένα καινούριο λογοτεχνικό είδος στην ελληνική βιβλιογραφία, το οποίο μεταδίδει τα πολλαπλά του μηνύματα με δύο μέσα: την πολυσημία της εικόνας και τη ζωτικότητα του γραπτού λόγου. Πρόκειται για σύζευξη δύο διαφορετικών τεχνών, οι οποίες εμπλέκονται στη διαρκή και διακριτική διαδικασία αλληλεπίδρασης, αλλά χωρίς να καταλήγουν στην απόλυτη ταύτισή τους .Ο λογοτεχνικός αυτός τύπος δεν εστιάζει στην ποσότητα των εικόνων αλλά στην λειτουργία τους μέσα στο κείμενο, ώστε να μεταδοθεί πολυτροπικά το κειμενικό μήνυμα.
Καταβάλαμε προσπάθεια να τους ωθήσουμε να αντιληφθούν πως μια εικόνα, πάντα θέλει να μας πει περισσότερα από όσα μας δείχνει
ιδίως όταν είναι μια εικόνα που αφηγείται ιστορίες. Έτσι επιδιώξαμε να να μελετήσουν σε βάθος τις εικόνες και να προβούν στην δημιουργική ανάγνωση τους, ώστε να αποκτήσουν μια πιο κριτική ματιά από τη θέση των αναγνωστών.
Πιο αναλυτικά μελετήσαμε και αξιοποιήσαμε το λογοτεχνικό βιβλίο" Σπίτι Είναι''
Η Σεβαστή Χατζησαββίδου υπογράφει ένα πολύ ενδιαφέρον και καλαίσθητο picture book, όπου κείμενο και εικόνα συνδιαλέγονται όμορφα ακτινοβολώντας όλες τις φιλοσοφικές, συναισθητικές και ηθικές διακλαδώσεις του σπιτιού.
Η συγγραφέας έχει την τύχη να της συμπαρίσταται με μια από τις πιο καλές δουλειές της η Έφη Κοκκινάκη, η οποία έχει δουλέψει και έχει εξελίξει το στυλ της, αφήνει πίσω τις πιο παραδοσιακές και συγκεκριμένες γραμμές και αποτυπώσεις και προχωρά σε πιο όμορφες συνθέσεις, πιο απολαυστικές εικαστικά, με μεγαλύτερη δύναμη στα συναισθήματα και εκφραστικότητα, παράγοντας ένα αποτέλεσμα που αρέσει και δείχνει μια κινητικότητα στην αναζήτηση του προσωπικού ύφους.
Η συνεργασία τους είναι αρμονική και η συμπλοκή εικόνων και λέξεων συχνά ελκυστική.
Να σου πω τι είναι "Σπίτι";
Είναι ένας χώρος; Είναι χρώματα;
Συναισθήματα;
Είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτό; Ή είναι τα γέλια, οι ιστορίες, τα παιχνίδια που αυτοί μοιράζονται;
Είναι οι μνήμες, οι μυρωδιές, η ζεστασιά;
Είναι το μέρος όπου νιώθουμε ασφάλεια, αγάπη και χαρά;
Ή μήπως, τελικά, Σπίτι είναι... όλα αυτά μαζί;
Εγώ...
Εσύ...
Εμείς...
Μέσα από τη δημιουργική ανάγνωση τόσο του κειμένου όσο και των εικόνων οι μικροί μαθητές εντόπισαν και ανέλυσαν την τρυφερότητα στις ποικίλες όψεις ενός σπιτιού, διερευνώντας τα όριά του, κοινωνιολογικά, φιλοσοφικά, ανθρωπολογικά. Είναι τα δομικά του υλικά που το καθιστούν εστία ανθρώπων; Είναι οι άνθρωποί του, η ενέργειά τους, οι σχέσεις τους; Είναι η έκτασή του στη γειτονιά; Είναι οι μνήμες και τα βιώματά μας; Είναι η κινητοποίηση των αισθήσεων, από την όραση και την αφή ως την ακοή και την όσφρηση, με εικόνες, αντικείμενα, λέξεις, μυρωδιές; Είναι η ασφάλεια και η ζεστασιά που μας προσφέρει; Είναι η αγάπη που χτίζεται μέσα στους τοίχους του και ποτίζει κάθε μέτρο του;
Ολοκληρώνοντας όλο αυτό το εγχείρημα οι μαθητές αποτύπωσαν οι ίδιοι τι σημαίνει για εκείνους η έννοια σπίτι μέσα από σκέψεις και εικόνες.
Δείγματα από τα έργα των μικρών συγγραφέων-εικονογράφων:
8η συνάντηση με τον όμιλο "μικροί χάκερς" και πρώτη για την νέα σχολική χρονιά, μιλήσαμε για το λογισμικό και το υλικό του υπολογιστή μέσα από ιστορίες και θεατρικό παιχνίδι.
Ο όμιλος Φιλαναγωσίας με το πρώτο μάθημα τη Νέα Χρόνια αφού συζήτησε με τους μαθητές ευχές και στόχους για το 2024 ,ζητήθηκε να αναπαραστήσουν μέσα από ένα φύλλο εργασίας όπως οι ίδιοι επιθυμούν σκέψεις και ευχές για το 2024....Οι σκέψεις των παιδιών μας συνεπήραν.
Έπειτα προβήκαμε στη διαδραστική ανάγνωση του λογοτεχνικού Βιβλίου της Μαρίας Αγγελίδου "Τα αμέτρητα΄΄
''Το Κοριτσάκι κι ο Παππούς ζούσαν σε μια χώρα που οι άνθρωποι ήταν ευτυχισμένοι, μ’ όλα τους τα καλά: σπίτια πέτρινα, βρύσες με γάργαρα νερά, ρούχα κεντημένα. Κι όλα τούτα, τα μετρούσαν- για να ξέρουν πόσα είχαν.
«Υπάρχουν πράγματα Αμέτρητα, Παππού;» ρώτησε μια μέρα το Κοριτσάκι και κίνησε να τα βρει. Κι όταν ήρθε η ώρα να παντρευτεί, αναζήτησε ένα βασιλόπουλο που να τα καταφέρνει κι αυτό στο μέτρημα σαν και την ίδια. Για να τη βοηθήσει να μετρήσουν τ’ Αμέτρητα.
Η Μαρία Αγγελίδου έγραψε μια ιστορία σαν παλιό παραμύθι, με στοιχεία που κλείνουν το μάτι στο σήμερα μέσα από τη διαχρονικότητά τους, και ο Βασίλης Σελιμάς την ζωγράφισε με τον καλύτερο τρόπο''.
Οι μαθητές ανταποκρίθηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον και έλαβε χώρα μια πιο εσωτερική ανάλυση τόσο των νοημάτων του κειμένου όσο και της εικονγραφήσης. Πιο συγκεκριμένα αναλύσαμε ό,τι Αμέτρητο ξέρουν.
Οι φράσεις όμως που τους άγγιξαν περισσότερο είναι "μαμά πόσο μ' αγαπάς ....και απαντά η μαμά αυτό δεν το ξέρω" Μετριέται αυτή η αγάπη;;;;;; πόσο δίκιο είχε η Μαρία Αγγελίδου;;; Αυτή κ αν είναι αμέτρητη.
Όπως ΄'Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα Αμέτρητα" , είπε το Κορίτσι. "Αλλά αν με παντρευτείς, θα σ' αγαπάω και θα μ' αγαπάς και θα τα μετρήσουμε ένα - ένα. Γιατί αυτό κάνουν οι άνθρωποι που αγαπιούνται. Μετράνε τ' Αμέτρητα".
Η μικρή μας εικονογράφος συνθέτει:
Οι μαθητές της Στ τάξης του σχολείου μας έφτιαξαν τη δική τους βασιλόπιτα για τη νέα χρονιά...ο κάθε μαθητής ανέλαβε να φέρει από ένα υλικό...έτσι μετρήσαμε τις απαραίτητες δοσολογίες με τη βοήθεια ζυγαριάς, ανακατέψαμε το μείγμα, στολίσαμε την βασιλόπιτα μας και το αποτέλεσμα ήταν γευστικότατο και νοστιμότατο....επίσης στο τέλος διαβάσαμε και την ιστορία της βασιλόπιτας...
Αφού η κουζίνα του σχολείου μας γέμισε από υπέροχες μυρωδιές, ανεβήκαμε στο γραφείο και μαζί με τον διευθυντή και τους εκπαιδευτικούς κόψαμε τη βασιλόπιτα. Το φλουρί το κέρδισε ο μικρός μας φίλος ο Φοίβος.....και του χρόνου με υγεία... με τις κυρίες Ιφιγένεια Τσιούτσιου, Μαρία Παπαοικονόμου, Μαριαλένα Τσούδη.
Το καλωσόρισμα της νέας χρονιάς στο Σχολείο μας μας έφερε και το πρώτο χιόνι. Όχι τόσο πολύ για να παίξουμε μαζί του αλλά αρκετό για να ντύσει το τοπίο στα άσπρα.
